สำหรับการเริ่มต้นเขียนหนังสือ ก็คงเปรียบได้กับการลงเรือลำน้อยในมหาวารี ประสบการณ์ของนักเขียนเก่าจึงเปรียบดั่งแสงประทีปแห่งประภาคาร ส่องทางนักเขียนใหม่แล่นล่องผ่านสารพัดโขดหินไปได้โดยสวัสดิภาพ หอมน้ำหมึก จึงเป็นบันทึกของนักเขียนเก่าที่รวบรวมเคล๋็ดลับการเป็นนักเขียน ทั้งเปิดเผยชีวิตจริงของนักเขียนอาวโส ความสำคัญของบรรณาธิการทุกยุคสมัย เชื่อมโยงกับรากเหง้าของวรรณกรรมไทยที่ยังทรงอิทธิพลต่อสังคมจนปัจจุบัน ซึ่งล้วนเป็นสิ่งที่นักเขียนรุ่นใหม่และผู้สนใจไม่อาจมองข้าม

 

สารบัญ